कति रुन्छौ तिमी आँशु छेक्दैन परेलीले।
भित्र पिडा तर बाहिर देख्दैन परेलीले।
आँशुको भेल बगाउदै जती रोउ जीवनमा,
आत्मकथा जिन्दगीको त लेख्दैन परेलीले।
थर्र काप्छ, मान्छे पिडा हुँदा रुवाईको,
भार थाम्छु भन्दै खुट्टा टेक्दैन परेलीले।
निर्दोष आँखा जति भिजाउ रोई तिमी,
कठै ! भन्दै रापले आँखा सेक्दैन परेलीले।
टपन जिःएम्
हाडहाडे दुई गुल्मी,
भित्र पिडा तर बाहिर देख्दैन परेलीले।
आँशुको भेल बगाउदै जती रोउ जीवनमा,
आत्मकथा जिन्दगीको त लेख्दैन परेलीले।
थर्र काप्छ, मान्छे पिडा हुँदा रुवाईको,
भार थाम्छु भन्दै खुट्टा टेक्दैन परेलीले।
निर्दोष आँखा जति भिजाउ रोई तिमी,
कठै ! भन्दै रापले आँखा सेक्दैन परेलीले।
टपन जिःएम्
हाडहाडे दुई गुल्मी,
No comments:
Post a Comment